obronić się

См. также в других словарях:

• obronić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odeprzeć czyjś atak fizyczny lub słowny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obronić się przed napastnikiem, psem. Obronić się przed pomówieniem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obronić — dk VIa, obronićnię, obronićnisz, obroń, obronićnił, obronićniony 1. «odeprzeć atak kogoś lub czegoś, zwykle z bronią w ręku» Obronić miasto, wieś. Obronić ludność przed wrogiem. Obronić kobietę przed napaścią. 2. «ująć się, wstawić się za kimś,… …   Słownik języka polskiego

• obronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, obronićnię, obronićni, obronićbroń, obronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając środków fizycznych, nie dopuścić do naruszenia tego, co się posiada; odeprzeć atak :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bronić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odpierać od siebie czyjś atak fizyczny lub słowny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bronić się przed nacierającym przeciwnikiem. Bronić się przed psem, przed komarami. Bronić się w sądzie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego

• opędzić — dk VIa, opędzićdzę, opędzićdzisz, opędź, opędzićdził, opędzićdzony opędzać ndk I, opędzićam, opędzićasz, opędzićają, opędzićaj, opędzićał, opędzićany 1. «odgonić, przepędzić (zwłaszcza muchy, komary itp.), odpędzić; odganiając coś od kogoś… …   Słownik języka polskiego

• uchronić — dk VIa, uchronićnię, uchronićnisz, uchroń, uchronićnił, uchronićniony «ustrzec, zabezpieczyć przed czymś; obronić» Uchronić od zapomnienia. Uchronić ludzi od chorób, od kary, od nędzy. Uchronić kogoś przed cierpieniem, przed śmiesznością, przed… …   Słownik języka polskiego

• odgryźć — dk XI, odgryźćgryzę, odgryźćgryziesz, odgryźćgryź, odgryźćgryzł, odgryźćgryzła, odgryźćgryźli, odgryźćgryziony, odgryźćgryzłszy odgryzać ndk I, odgryźćam, odgryźćasz, odgryźćają, odgryźćaj, odgryźćał, odgryźćany «odciąć coś zębami; gryząc… …   Słownik języka polskiego

• odmachać — dk I, odmachaćam, odmachaćasz, odmachaćają, odmachaćaj, odmachaćał, odmachaćany odmachnąć dk Va, odmachaćnę, odmachaćniesz, odmachaćnij, odmachaćnął, odmachaćnęła, odmachaćnęli, odmachaćnięty, odmachaćnąwszy odmachiwać ndk VIIIb, odmachaćmachuję …   Słownik języka polskiego

• unikać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, unikaćam, unikaća, unikaćają, unikaćany {{/stl 8}}– uniknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, unikaćnę, unikaćnie, unikaćnij, unikaćnął, unikaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} starać się ustrzec przed czymś, uchronić,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odstrzelić — dk VIa, odstrzelićlę, odstrzelićlisz, odstrzelićstrzel, odstrzelićlił, odstrzelićlony odstrzeliwać ndk VIIIb, odstrzelićwuję, odstrzelićwujesz, odstrzelićwuj, odstrzelićiwał, odstrzelićiwany 1. «oderwać coś za pomocą strzału» Odstrzelić skrzydło… …   Słownik języka polskiego